نامه‌ی‌ شێرکۆ مه‌عاریفی‌ که‌ له‌ رۆژهه‌ڵاتی‌ کوردستان له‌ سێداره‌ درا

ده‌‌‌قی‌ نامه‌‌‌که‌‌‌ی‌ شێرکۆ:
له‌‌‌ زرینگانه‌‌‌وه‌‌‌ی هه‌‌‌ڵاتنی خۆر و له‌‌‌ ناڵه‌‌‌ی دایک، سروودی ئازادی ده‌‌‌ڵێمه‌‌‌وه‌‌‌
زۆرله‌‌‌ مێژه‌‌‌ که‌‌‌ شه‌‌‌و بووه‌‌‌ته‌‌‌ مۆڵگه‌‌‌ی نێچیرڤانه‌‌‌ چاوبرسییه‌‌‌کان و زرینگانه‌‌‌وه‌‌‌ی شه‌‌‌‌و بانگه‌‌‌وازییه‌‌‌ بۆ نێچیری گرانبه‌‌‌ها و دووره‌‌‌ ده‌‌‌ست. ئه‌‌‌رێ ڕاو و نێچیر له‌‌‌م وڵاته‌‌‌ بۆ که‌‌‌یف و خۆشی نییه‌‌‌ ، به‌‌‌ڵکوو ته‌‌‌نیا بۆ زیاده‌‌‌ڕۆیی و تێنه‌‌‌گه‌‌‌یشتن و مه‌‌‌یله‌‌‌ نابه‌‌‌جێکانه. بۆ نێچیرڤانێکی بێ هه‌‌‌ست و بێ ئینساف هه‌‌‌ر جۆره‌‌‌ نێچیرێک ده‌‌‌توانێ هه‌‌‌ڵخه‌‌‌ڵه‌‌‌تێنه‌‌‌ر بێت. گیره‌‌‌م نێچیره‌‌‌که‌‌‌ له‌‌‌ شوێنێ ئه‌‌‌سته‌‌‌م بێت و خاوه‌‌‌ن ویژدان. جه‌‌‌وانێک که‌‌‌ خۆی به‌‌‌ شۆرشگێر، به‌‌‌رحه‌‌‌‌ق و خاوه‌‌‌ن درووشمی مرۆڤدۆستی ده‌‌‌‌زانێ، وه‌‌‌ک ئه‌‌‌و ئاسکه‌‌‌ ئه‌‌‌ندام ناسکه‌‌‌ وایه‌‌‌ له‌‌‌ چاوی چه‌‌‌قه‌‌‌ڵه‌‌‌ چاوچنۆکه‌‌‌‌کاندا. چه‌‌‌کێک که‌‌‌ له‌‌‌ سه‌‌‌ر شانی جه‌‌‌وانێکی پارێزه‌‌‌ری یه‌‌‌کییه‌‌‌تی و مرۆڤایه‌‌‌تییه‌‌‌، به‌‌‌ هه‌‌‌ڵکه‌‌‌وت ده‌‌‌توانێ پلاپیتکه‌‌‌ی تفه‌‌‌نگه‌‌‌که‌‌‌ی له‌‌‌ خۆڕاوه‌‌‌ چه‌‌‌رکاندبێ. به‌‌‌ڵێ من شێرکۆ مه‌‌‌عارفیم ، ئه‌‌‌و تێرۆریسته‌‌‌ی تۆمه‌‌‌تبار به‌‌‌ دژایه‌‌‌تی له‌‌‌ گه‌‌‌ڵ خوا کرام. که‌‌‌ بێجگه‌‌‌ له‌‌‌ خۆشه‌‌‌ویستی مرۆڤه‌‌‌کان و لاواندنه‌‌‌وه‌‌‌ی منداڵان، دڵسۆزی ژینگه‌‌‌ و خه‌‌‌ونی ئاشتی ، ڕامانێکی بۆمب ئاسا له‌‌‌ سه‌‌‌رمدا و خه‌‌‌یاڵی خۆش له‌‌‌ سه‌‌‌رمدایه‌‌‌. ڕاوکردنی من بۆ چه‌‌‌قه‌‌‌ڵه‌‌‌ شه‌‌‌و په‌‌‌ره‌‌‌سته‌‌‌‌کان و دوژمنانی ڕووناکی و خۆشه‌‌‌ویستی دایک، وه‌‌‌ک ته‌‌‌پڵی سه‌‌‌رکه‌‌‌وتن وایه‌‌‌ بۆ ئه‌‌‌وان ، دیاره‌‌‌ ناتوانن له‌‌‌ تاریک ترین شه‌‌‌ویشدا به‌‌‌ر به‌‌‌ هه‌‌‌ڵاتنی خۆر بگرن. من تێرۆریستترین ڕۆڵه‌‌‌ی ئاربابا ، ته‌‌‌نانه‌‌‌ت له‌‌‌و کاته‌‌‌ی به‌‌‌ دیلیش گیرام مه‌‌‌یلی ته‌‌‌قه‌‌‌‌‌ی چه‌‌‌کهم نه‌‌‌بوو،هیواکانم تێرۆرنه‌‌‌بوو و تووندووتیژیم به‌‌‌ خه‌‌‌یاڵیشدا نه‌‌‌ده‌‌‌هات، ئه‌‌‌وه‌‌‌ی ئه‌‌‌‌و ڕۆژه‌‌‌ له‌‌‌ سه‌‌‌رشانم بوو، جانتایه‌‌‌کی پڕاوپێ‌ له‌‌‌ خۆشه‌‌‌ویستی مرۆڤ و کۆڵێک هه‌‌‌ستی مرۆڤانه‌‌‌. ئه‌‌‌و نامه‌‌‌یه‌‌‌ له‌‌‌ لێڵترین شه‌‌‌وه‌‌‌کاندا ده‌‌‌نووسم که‌‌‌ هاوکات هیوای هه‌‌‌ڵاتنی ڕۆژ سڵاوێکی گه‌‌‌رمم لێده‌‌‌کات و ئێستا نزیکترین ده‌‌‌نگ و ئاشنا ترین ڕووخسار، دایکمه‌‌‌ ،که‌‌‌ ئێستاش هیوای ئه‌‌‌وه‌‌‌ له‌‌‌ سه‌‌‌رمدایه‌‌‌ که‌‌‌ بۆ جارێکی تر له‌‌‌ باوه‌‌‌شی گرم ، به‌‌‌ڵام مه‌‌‌خابن خۆشه‌‌‌ویستی بۆ دایک و دایکی وڵات له‌‌‌و به‌‌‌ندیخانه‌‌‌یه‌‌‌دا هیچ ده‌‌‌رفه‌‌‌تێک نادا به‌‌‌ من بیانبینم. دره‌‌‌وشاوه‌‌‌ترین خۆره‌‌‌تاو و ئه‌‌‌ستێره، به‌‌‌رین ترین ده‌‌‌ریا و سه‌‌‌رکه‌‌‌ش ترین کێوه‌‌‌کانی ژینگه‌‌‌، که‌‌‌ باڵیان به‌‌‌ سه‌‌‌ر چاره‌‌‌نووسمدا کیشاوه‌‌‌، واده‌‌‌کات نه‌‌‌ هیواکانم له‌‌‌ ئه‌‌‌ستێره‌‌‌ و نه‌‌‌ له‌‌‌ ده‌‌‌ریای دایکم و نه‌‌‌ له‌‌‌ خۆڕاگری کێو ناتوان ده‌‌‌ست هه‌‌‌ڵگرم ، به‌‌‌ڵکوو به‌‌‌ هیوای باوه‌‌‌شی دایک، عه‌‌‌شق به‌‌‌ ئازادی و به‌‌‌ڵینی مرۆڤایه‌‌‌تی ، سه‌‌‌دان شه‌‌‌و و ڕۆژی تر تێپه‌‌‌ێ‌ ده‌‌‌که‌‌‌م و به‌‌‌رده‌‌‌م من جه‌‌‌وانێکی کوردی زه‌‌‌حمه‌‌‌تکێش، و شۆڕشگێری ده‌‌‌ڤه‌‌‌ری شه‌‌‌و بێداران ده‌‌‌مێنمه‌‌‌وه‌‌‌ و ئێستا ده‌‌‌بێ بڵێـم : ئه‌‌‌وه‌‌‌ی که‌‌‌ ده‌‌‌بوو ئێمه‌‌‌ به‌‌‌ ڕاستییه‌‌‌کان بگه‌‌‌یێنێت خۆی لێی بێ به‌‌‌رییه‌‌‌ . ته‌‌‌نیا ڕاستتیێه‌‌‌ که‌‌‌ ئازادی مسۆگه‌‌‌ر ده‌‌‌کات. من نه‌‌‌ بۆ له‌‌‌بار بردنی ڕاستی و مرۆڤایه‌‌‌تی هه‌‌‌نگاو ده‌‌‌نێم به‌‌‌ڵکوو هه‌‌‌ر هه‌‌‌نگاوێک که‌‌‌ ده‌‌‌پێوم، له‌‌‌ ڕاستی نزیکتر و زیاتر بوومه‌‌‌ پێشمه‌‌‌رگه‌‌‌ی مرۆڤایه‌‌‌تی. ئه‌‌‌رێ من پێشمه‌‌‌رگه‌‌‌ی جاویدانی، پێشمه‌‌‌رگه‌‌‌ی دووربوونه‌‌‌وه‌‌‌ له‌‌‌ وه‌‌‌حشیگه‌‌‌ری و هاوباوه‌‌‌شیم له‌‌‌ گه‌‌‌ڵ ئازادی و له‌‌‌ ناو ئه‌‌‌و زاڵمانه‌‌‌دا که‌‌‌ به‌‌‌ خه‌‌‌یاڵی خۆیان ده‌‌‌توانن به‌‌‌ له‌‌‌ ناو بردنم له‌‌‌ دارستان جیام که‌‌‌نه‌‌‌وه‌‌‌، به‌‌‌ بێ هیچ ترس و دڵه‌‌‌راوکێیه‌‌‌ک ، بڵیند و به‌‌‌ژن ڕێک ، به‌‌‌ دڵێکی پڕاو پێ‌ له‌‌‌ هیوا و هۆمێد دێمه‌‌‌وه‌‌‌ و ده‌‌‌بمه‌‌‌ هاوڕێی ئه‌‌‌ستیێره‌‌‌کانی ئه‌‌‌و ئاسمانه‌‌‌ خه‌‌‌م ڕه‌‌‌وێنه‌‌‌.